W 2016 r. odnotowano znaczący spadek zasięgu ubóstwa skrajnego oraz ubóstwa relatywnego. W 2016 r. w ubóstwie skrajnym żyło prawie 5% osób (wobec niecałych 7% w 2015 r.), a w ubóstwie relatywnym – nieco mniej niż 14% osób (wobec niecałych 16% w 2015 r.). Obserwowane w 2016 r. ograniczenie rozmiarów ubóstwa skrajnego oraz relatywnego dotyczyło zdecydowanej większości  analizowanych grup ludności, w tym wszystkich grup społeczno-ekonomicznych.

Znaczący spadek zasięgu ubóstwa zaobserwowano zwłaszcza wśród takich grup, jak: rodziny wielodzietne (z 3 oraz 4 lub większą liczbą dzieci na utrzymaniu), gospodarstwa domowe z osobami niepełnosprawnymi, mieszkańcy wsi i miast poniżej 20 tys. mieszkańców oraz gospodarstwa domowe z głową gospodarstwa o niskim poziomie wykształcenia. Pomimo poprawy sytuacji, w 2016 r. grupy te wciąż należały do najbardziej zagrożonych biedą.

W 2016 r. zaobserwowano istotną poprawę sytuacji gospodarstw domowych z dziećmi do lat 18. Skutkiem tego był widoczny spadek zasięgu ubóstwa skrajnego wśród dzieci w wieku 0-17 lat (z 9% w 2015 r. do nieco mniej niż 6% w 2016 r.).

Grupami ludności, w których w 2016 r. nie odnotowano zmniejszenia się zasięgu ubóstwa były gospodarstwa domowe bez dzieci na utrzymaniu,  gospodarstwa z głową gospodarstwa posiadającą wykształcenie wyższe oraz mieszkańcy największych miast, o liczbie ludności co najmniej 500 tys., przy czym są to grupy o relatywnie niskiej stopie ubóstwa.

Województwami o najwyższej stopie ubóstwa  były woj. warmińsko-mazurskie i woj. podkarpackie oraz woj. lubelskie, świętokrzyskie i wielkopolskie.