Turystyczne obiekty noclegowe na obszarach nadmorskich w sezonie wakacyjnym
A A APrezentowane informacje dotyczą obiektów noclegowych posiadających 10 lub więcej miejsc noclegowych i wykorzystania tych miejsc w lipcu i sierpniu 2017 r.[1] W notatce dokonano też porównania z danymi pozyskanymi w tym zakresie w poprzednich latach.[2]
[1] W notatce opisano wyniki badania bazy noclegowej, które jest prowadzone w cyklu miesięcznym z wykorzystaniem formularzy KT-1. Badanie to dostarcza informacji o stanie i wykorzystaniu turystycznych obiektów noclegowych posiadających 10 lub więcej miejsc noclegowych. Dane przygotowano z uwzględnieniem imputacji dla jednostek, które odmówiły udziału w badaniu.
[2] W prezentowanych szeregach czasowych, począwszy od danych za lipiec i sierpień 2016 r., dane opracowano z uwzględnieniem imputacji. Dane za 2016 r. zostały uaktualnione o imputację w stosunku do wcześniej opublikowanych.
[3] Zgodnie z metodologią Eurostatu przyjętą na potrzeby statystyki w dziedzinie turystyki za obszar nadmorski uznaje się obszary przybrzeżne składające się z gmin (w innych krajach z odpowiednich jednostek administracyjnych) graniczące z morzem lub usytuowane w jego pobliżu. Obszary nadmorskie w odróżnieniu od pozostałych są klasyfikowane na podstawie odległości danej gminy od morza: jeżeli gmina graniczy z morzem, jest ona z zasady nadmorska; jeżeli gmina nie graniczy z morzem, ale 50% jej powierzchni znajduje się w odległości 10 km od morza, również uznaje się ją za gminę nadmorską. W uzgodnieniu z Eurostatem dodatkowo gminy: Słupsk (gm. wiejska), Główczyce, Gniewino, Pruszcz Gdański (gm. wiejska), Cedry Wielkie, Koszalin (gm. miejska) i Sianów (gm. miejsko-wiejska) zostały uznane za nadmorskie.