Turystyczne obiekty noclegowe na obszarach nadmorskich w lipcu i sierpniu 2019 roku
A
A
A
W lipcu i sierpniu 2019 roku na obszarze nadmorskim, w porównaniu do analogicznego okresu roku poprzedniego, widoczny był wzrost ogólnej liczby turystów korzystających z bazy noclegowej – o 3,6% oraz liczby udzielonych noclegów – o 2,6%. Stopień wykorzystania miejsc noclegowych wyniósł: 65,3% - w lipcu i 64,1% - w sierpniu.
Według metodologii Eurostatu do obszarów nadmorskich[1] zaliczono 55 gmin, spośród 2 477 gmin funkcjonujących w Polsce w 2019 r. Są one usytuowane nad Morzem Bałtyckim lub pozostają w bezpośredniej bliskości morza. Obejmują obszar 7 917 km2. Na ich terenie odnotowano 2 700 obiektów noclegowych – 24,0% wszystkich turystycznych obiektów noclegowych objętych sprawozdawczością w lipcu 2019 r., tj. o 76 obiektów noclegowych (2,9%) więcej niż w roku poprzednim.
[1] Zgodnie z metodologią Eurostatu przyjętą na potrzeby statystyki w dziedzinie turystyki za obszar nadmorski uznaje się obszary przybrzeżne składające się z gmin (w innych krajach z odpowiednich jednostek administracyjnych) graniczące z morzem lub usytuowane w jego pobliżu. Obszary nadmorskie w celu odróżnienia od pozostałych są klasyfikowane na podstawie odległości danej gminy od morza: jeżeli gmina graniczy z morzem, jest ona z zasady nadmorska; jeżeli gmina nie graniczy z morzem, ale 50% jej powierzchni znajduje się w odległości 10 km od morza, również uznaje się ją za gminę nadmorską. W uzgodnieniu z Eurostatem dodatkowo gminy: Słupsk (gm. wiejska), Główczyce, Gniewino, Pruszcz Gdański (gm. wiejska), Cedry Wielkie, Koszalin (gm. miejska) i Sianów (gm. miejsko-wiejska) zostały uznane za nadmorskie.
