Pracujący w nietypowych formach zatrudnienia



Przez lata najbardziej popularną i typową formą nawiązania stosunku pracy pomiędzy pracodawcą i pracownikiem była umowa o pracę. W kontekście coraz bardziej złożonego i dynamicznie zmieniającego się rynku pracy, pojawiania i upowszechniania się nowych form zatrudnienia, pracodawcy częściej zawierają z pracownikiem także inne rodzaje umów, np. umowy cywilnoprawne, bądź proponują tzw. samozatrudnienie. Może mieć to zarówno wymiar pozytywny, pożądany i akceptowany przez obie strony (pracodawców i pracowników), jak i również negatywny, kiedy np. pracodawcy nie opłaca się zatrudniać pracowników na umowę o pracę i oferuje wyłącznie umowy zlecenia bądź nakłania/zachęca swojego dotychczasowego pracownika do założenia własnej działalności jedynie w celu obniżenia własnych kosztów, natomiast charakter wykonywanej przez niego pracy nie ulega zmianie.