Obręb geodezyjny (ewidencyjny)
Definicja:
Jednostka powierzchniowa podziału kraju wyodrębniona dla celów ewidencji gruntów i budynków.
Dodatkowe wyjaśnienia metodologiczne:
Obręb w jednostce ewidencyjnej jest określany przez jego nazwę i numer lub wyłącznie przez numer. Granice obrębów wiejskich powinny być zgodne z granicami wsi i sołectw, na obszarach miast powinny być zgodne z granicami dzielnic i w miarę możliwości pokrywać się z granicami osiedli i zespołów urbanistycznych oraz naturalnymi granicami wyznaczonymi w szczególności przez cieki, linie kolejowe i inne obiekty fizjograficzne. Przy projektowaniu przebiegu granic obrębów uwzględnia się podział na rejony statystyczne i obwody spisowe. Podział na obręby ewidencyjne i określenie ich granic dokonuje starosta, po zasięgnięciu opinii właściwego miejscowo organu do spraw zagospodarowania przestrzennego oraz właściwej miejscowo jednostki statystyki publicznej.
Źródło definicji:
-
rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków
Miejsce publikacji: (Dz. U. z 2019 r. poz. 393)
Dziedzina:
Rejestry urzędowe (REGON , TERYT)
Wojciech Próchnicki
e-mail: