Międzynarodowe zalecenia metodologiczne dotyczące pomiaru wielkości tej populacji i metod analizy jej struktury i zachodzących w niej zmian zawarte zostały w opracowanym wspólnie przez OECD i Eurostat podręczniku Canberra (Canberra Manual). Do zasobów ludzkich dla nauki i techniki zalicza się osoby, które spełniają przynajmniej jeden z dwóch warunków:

• posiadają wykształcenie wyższe w dziedzinach nauki i techniki (N+T), tzn. wykształcenie na poziomie 5A, 5B lub 6 ISCED 97,
• nie posiadają formalnego wykształcenia, ale pracują w zawodach nauki i techniki, gdzie takie wykształcenie jest zazwyczaj wymagane, tzn. pracują w zawodach grupy 2 i 3 ISCO.

Pomiar i analiza zasobów ludzkich dla nauki i techniki (HRST) prowadzone są według dwóch międzynarodowych klasyfikacji:

• Międzynarodowej Standardowej Klasyfikacji Kształcenia (International Standard Classifiaction of Education - ISCED 97), która określa formalny poziom edukacji,
• Międzynarodowego Standardu Klasyfikacji Zawodów (International Standard Classifiaction of Occupation - ISCO), który określa grupy zawodów. Do 2010 r. według ISCO-88, natomiast od 2011 r. – według ISCO-08.

• Definicje pojęć z zakresu statystyki nauki i techniki
  Autor: Główny Urząd Statystyczny
  Miejsce publikacji: GUS, Warszawa 1999 r.
• Measurement of Scientific and Technological Activities: Manual on the Measurement of Human Resources Devoted to S&T - Canberra Manual
  Autor: OECD and Eurostat
  Miejsce publikacji: OECD 1995 r.