Nazwa angielska: Diocese

Definicja:
W Kościele rzymskokatolickim - kościół partykularny - część Kościoła powszechnego, erygowana kanonicznie jednostka terytorialna zarządzana przez biskupa ordynariusza i wchodząca w skład prowincji kościelnej zwanej metropolią, wyjątkowo zaś podległa bezpośrednio papieżowi; z diecezją zrównane są w zasadzie: prałatura terytorialna, opactwo terytorialne, wikariat apostolski i prefektura apostolska.

Dodatkowe wyjaśnienia metodologiczne:
Diecezja jako główna jednostka organizacyjna występuje również w kościołach niekatolickich, np.: Prawosławnym, Ewangelicko-Augsburskim, Adwentystów Dnia Siódmego.

Źródło definicji:

• Encyklopedia Katolicka
  Autor: Towarzystwo Naukowe KUL
  Miejsce publikacji: Lublin 1989 r.
• Kodeks Prawa Kanonicznego
  Autor: -
  Miejsce publikacji: Pallotinum 1984 r.

Pojęcie nadrzędne:

• Jednostki terytorialne wyznania

Dziedzina:
Wyznania religijne, grupy etniczne