Nazwa angielska: Bishop

Definicja:
Najwyższy święceniami członek hierarchii kościelnej, następca Apostołów, otrzymujący wraz z konsekracją biskupią zadania uświęcania, nauczania i zarządzania, które mogą być wykonywane tylko w hierarchicznej wspólnocie z Głową Kolegium Biskupiego Kościoła (papieżem).

Dodatkowe wyjaśnienia metodologiczne:
W zależności od zakresu posiadanej władzy biskupów nazywa się diecezjalnymi - gdy powierzono im zarządzanie diecezją (ordynariusze) lub tytularnymi jeśli nie zarządzają diecezją. Dla wspomożenia w pracy duszpasterskiej biskupa diecezjalnego, może być powołany biskup koadiutor (następca) i biskup pomocniczy. Po osiągnięciu określonego prawem wieku (75 lat) biskup powinien przejść w stan spoczynku, stając się biskupem seniorem.

Źródło definicji:

• Encyklopedia Katolicka
  Autor: Towarzystwo Naukowe KUL
  Miejsce publikacji: Lublin 1989 r.
• Historia religii. Słownik terminologiczny
  Autor: Łapiński Adam
  Miejsce publikacji: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne - Warszawa 1995 r.
• Kodeks Prawa Kanonicznego
  Autor: -
  Miejsce publikacji: Pallotinum 1984 r.

Pojęcie nadrzędne:

• Duchowny

Dziedzina:
Wyznania religijne, grupy etniczne