Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT)

Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT) jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczych obiekt, tzw. obiekt zbiorczy, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla, zespoły komputerowe itp.

Klasyfikacja Środków Trwałych stosowana jest w sprawozdawczości statystycznej i w ewidencji księgowej środków trwałych.

Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT) została wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. (Dz.U. Nr 242,poz.1622).

Aktualna Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT) zastąpiła Klasyfikację Środków Trwałych (KŚT) wydaną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 z późn. zmianami).

Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT) - podstawa prawna wraz z klasyfikacją

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT)(Dz.U. 2010 nr 242 poz. 1622)
• Klasyfikacja KŚT w formacie Microsoft Excel (poziomy, elementy klasyfikacji)
• Klasyfikacja KŚT w formacie XML (poziomy, elementy klasyfikacji)
• Definicja struktury udostępnionego dokumentu XML (zdefiniowane poziomy, elementy klasyfikacji oraz relacje między tymi obiektami)