Wymogi czasopisma dotyczące przygotowania artykułu

Optymalna objętość artykułu (łącznie z wykresami, tablicami i literaturą) to 10—20 stron. Tekst powinien być przygotowany zgodnie z poniższymi wytycznymi:

1. Edytor tekstu — Microsoft Word, format *.doc lub *.docx.

2. Czcionka — Arial:

• autor — krój prosty, wersalik, wyrównanie do lewej, 12 pkt.,
• tytuł opracowania — krój prosty, wyśrodkowanie, 16 pkt.,
• tytuły rozdziałów — kursywa, wersalik, wyśrodkowanie, 14 pkt.,
• tytuły podrozdziałów — kursywa, wyrównanie do lewej, 12 pkt.,
• tekst główny — krój prosty, wyjustowanie, 12 pkt.,
• streszczenie — kursywa, wyjustowanie, 12 pkt.,
• przypisy — 10 pkt.

3. Marginesy przy formacie A4 — 2,5 cm z każdej strony.

4. Interlinia — 1,5 wiersza; tablice — 1 wiersz; przed tytułami rozdziałów i podrozdziałów oraz po nich — pusty wiersz.

5. Wcięcie akapitowe — 0,4 cm.

6. Wyszczególnianie rozmaitych kategorii należy zacząć od punktorów w postaci kropek, a numerowanie — od cyfr arabskich.

7. Strony powinny być ponumerowane automatycznie.

8. Wykresy i mapy powinny być zamieszczone w artykule oraz koniecznie przesłane w osobnym oryginalnym pliku, np. Excelu lub Corelu. Należy także przekazać dane, na podstawie których opracowano wykresy. Wskazówki dotyczące opracowywania map znajdują się w publikacji Mapy statystyczne. Opracowanie i prezentacja danych, dostępnej na stronie internetowej GUS w zakładce Publikacje http://stat.gov.pl/statystyka-regionalna/publikacje-regionalne/podreczniki-atlasy/podreczniki/mapy-statystyczne-opracowanie-i-prezentacja-danych,1,1.html.

9. Tablice należy zamieszczać w tekście, zgodnie z treścią artykułu. W tablicach nie należy stosować rastrów, cieniowania, pogrubiania czy też podwójnych linii itp.

10. Pod wykresami i tablicami należy podać źródło opracowania.

11. Oznaczenia literowe należy zapisywać następująco: macierze — duże litery, proste, pogrubione (np. P, N_ij); wektory — małe litery, kursywa, pogrubione (np. w, x_i); pozostałe zmienne — małe lub duże litery, kursywa, bez pogrubienia (np. w, x_i,, Z).

12. Stosowane są skróty: tablica — tabl., wykres — wykr.

13. Przypisy do tekstu należy umieszczać na dole strony.

14. Wykaz literatury załącznikowej i przytoczenia konkretnych prac w treści artykułu należy przygotować zgodnie ze standardami APA (American Psychological Association).

Zasady przywoływania pracy w tekście:

a. Jeden autor: bez względu na to, ile razy przywoływana jest praca, zawsze należy podać nazwisko autora i datę publikacji pracy, a w przypadku więcej niż jednej pracy danego autora opublikowanej w tym samym roku należy dodać kolejne litery alfabetu przy dacie (np. 2001a). Przykład zapisu: Jak stwierdza Iksiński (2001)... Badania wskazują, iż... (Iksiński, 2001).

b. Dwóch autorów: bez względu na to, ile razy przywoływana jest praca, zawsze należy podać nazwiska obu autorów i datę publikacji pracy, a w przypadku więcej niż jednej pracy tych autorów opublikowanej w tym samym roku należy dodać kolejne litery alfabetu przy dacie. Nazwiska autorów zawsze należy łączyć spójnikiem „i”, nawet w przypadku przywoływania publikacji obcojęzycznej. Przykład zapisu: Jak sugerują Iksiński i Nowak (1999)... Badania wskazują, iż... (Iksiński i Nowak, 1999).

c. Od trzech do pięciu autorów: przywołanie po raz pierwszy — należy wymienić nazwiska wszystkich autorów, rozdzielając je przecinkami i stawiając spójnik „i” pomiędzy dwoma ostatnimi nazwiskami. Przy kolejnych wskazaniach tej samej pracy należy zastosować określenie „i współpracownicy” (w przypadku umieszczenia przywołania nazwisk w strukturze zdania) lub „i in.” (gdy nazwiska autorów nie stanowią części struktury zdania). Przykład zapisu: Przywołanie po raz pierwszy: Jak sugerują Nowak, Iksiński i Jankiewicz (2003)... Badania (Nowak, Iksiński i Jankiewicz, 2003) wskazują, iż... Kolejne przywołania: Badania Nowaka i współpracowników (2003)... Badania te wskazują, iż (Nowak i in., 2003)...

d. Sześciu i więcej autorów: należy wymienić tylko nazwisko pierwszego autora, zarówno gdy praca przywoływana jest po raz pierwszy, jak i w późniejszych przywołaniach, natomiast pozostałych autorów należy zastąpić określeniem „i współpracownicy” (w przypadku umieszczenia przywołania nazwisk w strukturze zdania) lub „i in.” (gdy nazwiska nie stanowią części struktury zdania). W literaturze załącznikowej należy umieścić nazwiska wszystkich autorów pracy. Przykład zapisu: Nowakowski i współpracownicy twierdzą, iż... (1997). Pierwsze badania na ten temat (Nowakowski i in., 1997) sugerują....

e. Przywoływanie jednocześnie kilku prac: należy wymienić je alfabetycznie, według nazwiska pierwszego autora. Przywołania kolejnych prac muszą być oddzielone średnikiem. Lata wydania prac tego samego autora/autorów muszą być oddzielone przecinkiem. Przykład zapisu: Iksiński (2001); Nowak i Iksiński (1999, 2005). (Iksiński, 1997, 1999, 2004a, 2004b; Nowak i Iksiński, 1999).

f. Przywoływanie pracy za innym autorem: stosuje się w tekście, natomiast w literaturze załącznikowej należy umieścić jedynie pracę czytaną. Przykład zapisu: Jak wykazał Nowakowski (1990; za: Zieniecka, 2007)... Badania sugerują, iż... (Nowakowski, 1990; za: Zieniecka, 2007).

15. Wykaz literatury powinien być zamieszczony na końcu opracowania. Prace należy zapisać alfabetycznie, według nazwiska pierwszego autora. W przypadku dwóch lub więcej prac tego samego autora/autorów należy je uporządkować według roku publikacji. Jeśli kilka prac tego samego autora/autorów zostało opublikowanych w tym samym roku, należy wstawić litery a, b, c itd. po roku publikacji, porządkując prace alfabetycznie według tytułu. Zapis dotyczący każdej nowej pracy należy zacząć bez wcięcia, wyrównanie do lewego marginesu, a w kolejnych wierszach danego zapisu stosować wcięcie 0,4 cm. 

Przykłady zapisu literatury załącznikowej:

Poniżej znajdują się schematy opisów bibliograficznych podstawowych źródeł (artykułów i książek). Sposoby zapisu innych, rzadziej powoływanych źródeł są szczegółowo podane w szóstym wydaniu Publication Manual of the American Psychological Association. Standardy APA w odniesieniu do języka polskiego znajdują się w publikacji Podstawowe standardy edytorskie naukowych tekstów psychologicznych w języku polskim na podstawie reguł APA, dostępnej na stronie internetowej http://www.liberilibri.pl/harasimczuk.

a. artykuł w czasopiśmie, w którym każdy kolejny numer/zeszyt (issue) w ramach jednego rocznika ma osobną numerację stron (w każdym zeszycie pierwsza strona opatrzona jest numerem 1): Nazwisko, X., Nazwisko2, X. Y., Nazwisko3, Z. (rok). Tytuł artykułu. Tytuł Czasopisma, rocznik (zeszyt), strona początku—strona końca.

b. artykuł w czasopiśmie, w którym kolejne numery/zeszyty (issues) w ramach jednego rocznika nie mają osobnej numeracji stron (pierwsza strona w kolejnym zeszycie opatrzona jest numerem kolejnym, po ostatniej stronie w zeszycie poprzednim): Nazwisko, X., Nazwisko2, X. Y., Nazwisko3, Z. (rok). Tytuł artykułu. Tytuł Czasopisma, rocznik, strona początku—strona końca.

c. jeśli artykuł ma numer DOI (Digital Object Identifier), należy podać go na końcu opisu bibliograficznego: Nazwisko, X., Nazwisko2, X. Y. (rok). Tytuł artykułu. Tytuł Czasopisma, rocznik, strona początku—strona końca. DOI: xxxxx.

d. książka: Nazwisko, X., Nazwisko, X. Y. (rok). Tytuł książki. Miejsce wydania: Wydawnictwo.

e. książka napisana pod redakcją: Nazwisko, X. (red.). (rok). Tytuł książki. Miejsce wydania: Wydawnictwo.

f. rozdział w pracy zbiorowej: Nazwisko, X. (rok). Tytuł rozdziału. W: Y. Nazwisko, B. Nazwisko (red.), Tytuł książki (s. strona początku—strona końca). Miejsce wydania: Wydawnictwo.

g. jeśli dany tekst znajduje się na stronie internetowej i nie jest artykułem w czasopiśmie, książką ani rozdziałem w książce, należy podać autora, datę publikacji (jeśli jest znana), tytuł, a następnie zamieścić informacje o stronie, skąd został pobrany tekst: Nazwisko, X. (rok). Tytuł tekstu. Pobrane z: adres strony internetowej.

16. W wykazie literatury należy zamieścić wyłącznie pozycje przytoczone w artykule.

17. Opracowanie przygotowane w sposób niezgodny z powyższymi wskazówkami będzie odesłane z prośbą o dostosowanie jego formy do wymagań redakcji.