|
Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT 2016)
Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT 2016) jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.
W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczych obiekt, tzw. obiekt zbiorczy, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla, zespoły komputerowe itp.
Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT2016) została wprowadzona, z dniem 1 stycznia 2017 roku, rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 roku (Dz. U., poz. 1864).
KŚT 2016, w okresie od dnia 1 stycznia 2017 roku do dnia 31 grudnia 2017 roku funkcjonuje równolegle z Klasyfikacją Środków Trwałych (KŚT 2010), wydaną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. (Dz.U., poz.1622).
Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT 2010) będzie stosowana do dnia 31 grudnia 2017 roku w następujących sprawach:
- podatkowych, o których stanowi ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) oraz ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.);
- ewidencji i sprawozdań, o których stanowi ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2016 r. poz. 1047);
- dotyczących przekazywania danych, wykorzystywanych dla celów statystycznych, o których stanowi ustawa z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej.
Natomiast w pozostałych sprawach będą stosowane jednocześnie dwie wersje Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT 2010 i KŚT 2016).
Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT 2016) - podstawa prawna wraz z klasyfikacją
|
